A) Δήλωση του κατηγορουμένου στο δικαστήριο. B) Επίσημο αίτημα για απόρριψη μιας υπόθεσης. C) Έγγραφο που κατατέθηκε από τον ενάγοντα για την άσκηση αγωγής. D) Απόφαση του δικαστή πριν από τη δίκη.
A) Να διατάξει τη σύλληψη του κατηγορουμένου. B) Να καθυστερήσει η δίκη. C) Να αποφασίζει μια υπόθεση χωρίς πλήρη δίκη όταν δεν υπάρχουν πραγματικές διαφορές. D) Να ακυρώσει την απόφαση κατώτερου δικαστηρίου.
A) Η δήλωση που έκανε ο ενάγων στα εισαγωγικά επιχειρήματα. B) Η προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων στο δικαστήριο. C) Η απάντηση σε μήνυση που υπέβαλε ο κατηγορούμενος. D) Η απόφαση του δικαστή.
A) Να αποφανθεί επί του παραδεκτού των αποδεικτικών στοιχείων. B) Για την επίσπευση των δικαστικών διαδικασιών. C) Να επανεξετάσει τη συνταγματικότητα των νόμων και των κυβερνητικών ενεργειών. D) Να εκδίδει κλητεύσεις για αποδεικτικά στοιχεία.
A) Να προεδρεύει της δίκης. B) Να παρουσιάσει στοιχεία στην κριτική επιτροπή. C) Για την έκδοση της κρίσης. D) Να διατηρεί την τάξη και την ασφάλεια στην αίθουσα του δικαστηρίου.
A) Να εισαγάγει νέα στοιχεία κατά τη διάρκεια της δίκης. B) Να επιλυθεί η υπόθεση χωρίς πλήρη δίκη με βάση νομικά ζητήματα. C) Για να εκδοθεί η τελική κρίση. D) Για να επιλέξετε την κριτική επιτροπή.
A) Η πλειοψηφία της κριτικής επιτροπής πρέπει να συμφωνήσει. B) Δεν πρέπει να υπάρχει γνήσιο ζήτημα υλικού γεγονότος. C) Ο κατηγορούμενος πρέπει να παραδεχτεί την ενοχή του. D) Ο ενάγων πρέπει να προσκομίσει πραγματογνωμοσύνη.
A) Έλεγχος αποφάσεων κατώτερων δικαστηρίων για νομικά λάθη. B) Για τη διεξαγωγή της αρχικής δικαστικής διαδικασίας. C) Να εκδίδει κλητεύσεις για αποδεικτικά στοιχεία. D) Να προεδρεύει στις συζητήσεις της κριτικής επιτροπής.
A) Ανακάλυψη. B) Δικαστήρια. C) Καταδίκη. D) Εφεση.
A) Και τα δύο μέρη εξίσου. B) Η άμυνα. C) Ο δικαστής. D) Η εισαγγελία.
A) Τεκμήριο αθωότητας. B) Οφειλόμενη διαδικασία. C) Δικαίωμα συμβουλής. D) Διπλός κίνδυνος.
A) Διοικητικός νόμος. B) Συνταγματικό δίκαιο. C) Δικονομικό δίκαιο. D) Ποινικό δίκαιο. |