- 1. Jak nazywał się twórca planu kontruderzenie znad Wieprza podczas Bitwy Warszawskiej w 1920r?
A) Gen. Tadeusz Rozwadowski
B) Rtm. Witold Pilecki
C) Mar. Józef Piłsudki
D) Gen. Józef Haller
E) Gen. Emil Krukowicz-Przedrzymirski
- 2. Bitwa rozpoczęła się 13 sierpnia. Główne uderzenie Sowietów poszło na Front Północny. Michaił Tuchaczewski próbował powtórzyć manewr paskiewiczowski i obejść lewe skrzydło Polaków. W najtrudniejszej sytuacji znalazła się 5 Armia Sikorskiego atakowana przez 3 armie nieprzyjaciela. Przez cały czas nieobecności Piłsudskiego w Warszawie Rozwadowski wszystkie posunięcia lojalnie z nim konsultował. Potwierdza to przypuszczenie, że Witos nie poinformował generała o dymisji marszałka. Wymiana korespondencji z 15 sierpnia przytaczana jest przez większość historyków jako dowód, że Rozwadowski realizował tylko plany Piłsudskiego. Stanowi ona niewątpliwie dowód lojalności generała.
15 sierpnia 1920 r. armie polskie pod Warszawą i nad Wkrą, rozbiły trzy z czterech armii wroga. Zdaniem Tuchaczewskiego decydującą rolę odegrała 5 armia Sikorskiego, która nie dość, że wytrzymała napór 3 armii bolszewickich jedną z nich (4. Armia) pozbawiając łączności, to jeszcze zdołała przejść do planowanego kontrataku. Rozwadowski koordynował działania logistyczne oraz obronę Warszawy, podczas gdy Piłsudski objął osobiste dowództwo nad grupą manewrową. Rozpoczęły się walki pościgowe.
Operacja warszawska okazała się wielkim sukcesem. Tuż po jej zakończeniu rozgorzały spory polityczne o autorstwo bitwy warszawskiej. Endecy autorstwo planu przypisywali gen. Wygandowi (który wyraźnie temu zaprzeczył), zaś Piłsudskiego oskarżali o dezercję i nieobecność w trakcie bitwy. Szereg dokumentów, podobnie jak zeznania świadków wskazują jasno, że Marszałek w bitwie uczestniczył, kwestia autorstwa planu wydaje się nie do rozstrzygnięcia. Niewątpliwie dowództwo nad całością operacji było w rękach Piłsudskiego. Potwierdza to korespondencja Rozwadowskiego z Piłsudskim w trakcie bitwy, w której generał przedstawiał sprawozdania z wykonywania dyrektyw Naczelnego Wodza. Dodatkowo generał listy te kończył zapewnieniami o lojalności "oddanego najposłuszniej Generała Rozwadowskiego".
Wojna 1920 roku zakończyła się zwycięstwem Polaków. Radość z wygranej zakłóciła Rozwadowskiemu wiadomość o śmierci jego ojca, z którym był bardzo zżyty.
- 3. Czym słynęli Polscy żołnierze podczas Kampanii Wrześniowej?
A) Tchórzostwem
B) Kolaboracją
C) Słabością do używek
D) Bardzo słabą celnością
E) Męstwem i Odwagą
- 4. Kto był dowódcą Polaków w bitwie pod Wizną, w której 720 Polskich żołnierzy walczyło przez 3 dni przeciwko liczącej ponad 40tyś armi Wermachtu (Nie wliczając czołgów, wsparci artylerii i samolotów)
A) Stefan Starzyński
B) Władysław Bortnowski
C) Władysław Raginis
D) Antoni Szylling
E) Kazimierz Fabrycy
- 5. Obrona Wizny – bitwa, która rozegrała się w dniach 7–10 września 1939 roku w rejonie Wizny, na północny wschód od Łomży. Bitwę tę określa się mianem Polskich Termopil. Pomimo dużej dysproporcji pomiędzy siłami polskich obrońców pod dowództwem kapitana KOP-u Władysława Raginisa a siłami niemieckimi gen. Heinza Guderiana, stała się bohaterskim, a mało znanym, epizodem II wojny światowej.
Siły obydwu stron;
=Polska:
Odcinek Obrony „Wizna”: około 20 oficerów i 350 żołnierzy
=Niemcy:
XIX. Armeekorps:
3 dywizje, 1 brygada,
ok. 42 tys. żołnierzy,
350 czołgów,
657 moździerzy, dział i granatników, wsparcie lotnictwa Luftwaffe.
Straty;
ok. kilkuset zabitych i rannych, 40 wziętych do niewoli, po stronie Polskiej i od 10tyś do 30tyś Niemców i co najmniej 10 pojazdów pancernych.
- 6. Dowódcami jakiej walki byli Tadeusz Kutrzeba oraz Władysław Bortnowski?
A) Bitwa o Westerplatte
B) Bitwa nad Bzurą
C) Oblężenie Twierdzy Poznań
- 7. Bitwa nad Bzurą (także bitwa pod Kutnem) – starcie zbrojne, trwające od 9 do 22 września 1939 roku. Największa bitwa wojny obronnej 1939 roku. Stoczona przez dwie polskie armie „Poznań” (gen. Tadeusz Kutrzeba) i „Pomorze” (gen. Władysław Bortnowski) z niemieckimi 8 Armią (gen. Johannes Blaskowitz) i 10 Armią (gen. Walter von Reichenau) z Grupy Armii Południe „Süd” (gen. Gerd von Rundstedt).
9 września marszałek Edward Śmigły-Rydz potwierdził rozkaz, o który wnioskował generał Kutrzeba t.j., na czele armii „Poznań” oraz „Pomorze” uderzenie na północne skrzydło Grupy Armii Południe. Generał Kutrzeba dążył do tego uderzenia od dłuższego czasu, jednak spotykał się z odmową marszałka, który nakazywał wycofywanie wojsk armii „Poznań” w kierunku Warszawy. Celem uderzenia było zmuszenie Niemców do zaprzestania pościgu za odchodzącymi do wschodniej Polski armiami „Prusy”, „Lublin”, „Kraków”, „Karpaty”. Bitwa ta miała wyjątkowe znaczenie, ponieważ Polacy wykazali inicjatywę i byli stroną atakującą.
Siły obu stron:
=Polacy;
8 dywizji piechoty
2–4 brygady kawalerii
ok. 225 tys. żołnierzy
=Niemcy;
12 dywizji piechoty
5 dywizji pancernych i zmotoryzowanych
ok. 425 tys. żołnierzy
=Straty:
15 tys. poległych
50 tys. rannych
100 tys. wziętych do niewoli, po stronie Polskiej
ORAZ
6–8 tys. poległych
4 tys. jeńców
50 czołgów
20 dział
100 samochodów, po stronie Niemieckiej.
- 8. Jakie państwa uczestniczyły w walkach o Lwów w latach 1918-1919?
A) Polska-Białoruś-Ukraina i ZSRR
B) Polska-Ukraina i ZSRR
C) Ukraina i ZSRR
D) Polska i Ukraina
E) Polska i ZSRR
- 9. Bitwa o Lwów, inaczej obrona Lwowa – polsko-ukraiński konflikt zbrojny o Lwów, trwający od 1 listopada 1918 do 22 maja 1919 roku, zakończony zniesieniem ukraińskiego okrążenia. Obrona Lwowa w 1918 była częścią wojny polsko-ukraińskiej (1918–1919).
Walki rozpoczęły się od opanowania 1 listopada przez żołnierzy austro-węgierskich pochodzenia ukraińskiego większości gmachów publicznych we Lwowie oraz proklamacji utworzenia Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Przeciw temu wystąpiły polskie organizacje konspiracyjne, polscy mieszkańcy Lwowa, w tym młodzież, nazwana później Orlętami Lwowskimi. W późniejszym okresie wsparcia udzieliło im powstające Wojsko Polskie. Pierwszy etap konfliktu 1918–1919 roku zakończył się w nocy z 22 na 23 listopada 1918 roku, gdy oddziały Armii Halickiej wycofały się ze Lwowa, rozpoczynając równocześnie jego oblężenie. Wobec ofensywy Wojska Polskiego wojska ukraińskie zakończyły oblężenie Lwowa i wycofały się 22 maja 1919.
Duża część sił Polskich w przeciwieństwie do Ukraińskich, składała się z studentów i normalnych uczniów. Młodsi i starsi od nas.
- 10. Która ofensywa zakończyła istnienie Zachodniej Republiki Ukraińskiej (1919)
A) Ofensywa czortkowska
B) Ofensywa gorlicka
C) Ofensywa znad Bugu
- 11. Ofensywa czortkowska – operacja zaczepna, przeprowadzona przez oddziały Ukraińskiej Armii Halickiej w dniach od 7 do 28 czerwca 1919, w ostatniej fazie wojny polsko-ukraińskiej. Nazwa pochodzi od miasta Czortków, objętego między innymi tą operacją. Operacja zaczepna została zaplanowana na wniosek mjr. Alfreda Bisanza i gen. Myrona Tarnawskiego. Jej celem było zepchnięcie wojsk polskich za rzekę Złota Lipa, w celu uzyskania możliwości prowadzenia dalszych operacji wojskowych oraz podniesienia morale wojska ukraińskiego.
Siły Polskie liczyły 20tys a Ukraińskie 19tys, pomimo niewielkiej różnicy w siłach (Ukraińskie siły miały również 50 baterii artylerii), Polacy zdecydowanie wygrali tą walkę.
- 12. Kto przyczynił się do wygrania Polaków w Bitwie nad Niemnem?
A) Pogoda
B) Józef Piłsudki
C) Zwierzęta
D) Michaił Tuchaczewski
- 13. Bitwa nad Niemnem trwała od 20 do 26 września (niektóre źródła podają, że do 28 września) 1920. Był to drugi sukces militarny Wojska Polskiego w kontrofensywie przeciw Armii Czerwonej po bitwie warszawskiej w trakcie wojny polsko-bolszewickiej.
Zwycięstwo wojsk polskich w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 zadało strategiczny cios Armii Czerwonej i pozwoliło przejąć inicjatywę stronie polskiej. Nie zakończyło jednak wojny ani nie przesądziło o jej wyniku.
W polskiej historiografii najbardziej utrwaloną nazwą bitwy jest bitwa niemeńska. Sprzeciwia się jej prof. Lech Wyszczelski, który zamiast nich proponuje określenie operacja niemeńska. Jak podkreśla, było to w istocie wiele osobnych bitew o wymiarze taktycznym i etap działań pościgowych.
Polskie siły liczyły blisko 67tys., a siły ZSRR ponad 100tys., mimo to straty po obu stronach wynosiły:
=7 tys. Polskich do ponad 40 tys. Bolszewickich.
- 14. Kto dowodził Operacją Mińsk?
A) Stanisław Szeptycki
B) Nikt
C) Nieznany żołnierz
D) Józef Haller
- 15. Operacja Mińsk – polska ofensywa na terenie Białorusi, zakończona zajęciem przez Polaków Mińska 8 sierpnia 1919 roku.
Polski plan zakładał otoczenie Mińska szerokimi kleszczami. 8 sierpnia 2 Dywizja Piechoty Legionów w sile: 12.000 piechoty, 2.000 kawalerii oraz 40 dział, osłaniana od północy i północnego wschodu przez 1 DPLeg, nacierała na Mińsk od północnego zachodu, a Grupa Wielkopolska od południowego zachodu. 15 Pułk Ułanów otrzymał zadanie wykonania zagonu w celu przecięcia linii kolejowej Mińsk – Borysów. Na Mińsk ruszyły dwie grupy wydzielone z 2 DPLeg: 2 i 3 batalion 4 PPLeg pod dowództwem mjr Stanisława Tessaro i grupa mjr Józefa Szczepana w sile 1 batalion 2 PPLeg wzmocniony batalionem szturmowym z sił 2, 3 i 4 PPLeg. Batalion szturmowy miał największe powodzenie, i ok. 10.00 wkroczył na przedmieścia Mińska. Polacy tocząc walki z piechotą wspieraną samochodem pancernym ok. 12.00 zajęli zachodnią część miasta i wysadzili tor kolejowy do Bobrujska. Do wieczora oddziały polskie opanowały całe miasto. Bolszewickie oddziały poniosły ciężkie straty. Polacy wzięli do niewoli ok. 500 jeńców, zdobyły: 8 parowozów, 90 wagonów i magazyny, których Rosjanie nie zdążyli ewakuować. 8 sierpnia wieczorem sowieci oddali Mińsk Polakom.
Ilość sił po obydwu stronach są nieznane, tak samo straty, lecz wiadomo, że starty po Rosyjskiej stronie były przytłaczające.
- 16. Na jakim terenie toczyła się Bitwa białostocka?
A) Białegostoku
B) Przemyśla
C) Rzeszowa
- 17. Bitwa białostocka – bitwa stoczona 22 sierpnia 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej pomiędzy 1 pułkiem piechoty Legionów i wycofującymi się spod Warszawy resztkami rosyjskiej 16 Armii oraz towarzyszącymi im oddziałami 3 Armii. Przeprowadzona na terenie Białegostoku zakończyła się rozbiciem sił bolszewickich.
Siły stron:
=1 Pułk Legionów Polskich
=Resztki 16 Armii i oddziały 3 Armii
Straty:
Około 500 poległych i 20 rannych, po stronie Polskiej i ponad 600 poległych lub rannych i około 8tys. jeńców.
- 18. W którym roku odbyła się Bitwa pod Kockiem?
A) 1917
B) 1921
C) 1942
D) 1919
E) 1939
- 19. Bitwa pod Kockiem – bitwa kampanii wrześniowej, stoczona od 2 do 6 października 1939 pomiędzy oddziałami polskiej Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Kleeberga a niemieckimi oddziałami XIV Korpusu Zmotoryzowanego gen. von Wietersheima. Taktycznie bitwa była zwycięska dla Polaków, jednak strategicznie wygrali Niemcy. Była to ostatnia bitwa kampanii wrześniowej stoczona przez regularne wojsko.
Po stronie Polskiej działała, Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie", około 18tys. żołnierzy, a po stronie Niemieckiej; XIV Korpus Zmotoryzowany około 30tys. ludzi.
Straty:
=Ok. 300 poległych po stronie Polskiej, a ok. 350-500 ludzi i kilka pojazdów.
- 20. Których dni i którego miesiąca odbyła się Bitwa pod Kałuszynem?
A) 23-24 września 1939
B) 1-5 sierpnia 1919
C) 11-12 września 1939
D) 20-25 października 1673
- 21. Bitwa pod Kałuszynem została stoczona w nocy z 11 na 12 września 1939 r. przez oddziały 1 Dywizji Piechoty Legionów pod Kałuszynem.
W opinii historyków, była to jedna z najcięższych i najkrwawszych bitew Polskiego Września. Bój pod Kałuszynem stoczony został w nocy z 11 na 12 września 1939 r. przez oddziały 1 Dywizji Piechoty Legionów. Dowódca związku taktycznego gen. Brygady Wincenty Kowalski, uzyskawszy informacje że Niemcy okrążają 1 DP Legionów, postanowił przebić się przez kordon niemiecki w rejonie Kałuszyna.
Pod koniec Bitwy, Niemcy nie próbowali dalej stawiać oporu i wycofali się w kierunku Siedlec.
Mimo dotkliwych strat w ludziach, setek rannych porażka przeciwnika pod Kałuszynem przerwała pierwszy pierścień niemiecki otaczający legionową „eiserne Division”, aż do 24 września 1939 – odmawiając kapitulacji.
Walki żołnierza polskiego pod Kałuszynem zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic po 1990 r. "KAŁUSZYN 11 - 12 IX 1939"
- 22. W jakim kraju odbyła się walka o City Hall?
A) Egipt
B) Syria
C) Izrael
D) Irak
- 23. Obrona ratusza w Karbali (obrona City Hall) – seria potyczek stoczona w dniach 3 kwietnia do 6 kwietnia 2004 pomiędzy irackimi rebeliantami usiłującymi zdobyć ratusz (we wspomnieniach żołnierzy polskich określany jako City Hall) w centrum Karbali, a broniącymi obiektu polskimi i bułgarskimi żołnierzami Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe.
=Siły:
Polacy:
16 żołnierzy
(rotacyjnie co 12h)
Bułgarzy:
kilkunastu żołnierzy
Irakijczycy:
kilku policjantów
Siły rebelianckie są nieznane.
Straty po stronie koalicji to jedynie 1 ranny bułgarski żołnierz, a po stronie rebeliantów, licząc szacowania Polaków ponad 80.
- 24. O jakiej godzinie rozpoczęła się walka o składnica "Westerplatte"?
A) 3.48
B) 3.35
C) 4.48
D) 4.45
E) 4.46
- 25. Wojskowa Składnica Tranzytowa – eksklawa Rzeczypospolitej Polskiej na półwyspie Westerplatte w latach 1926-1939, od południowego wschodu granicząca z Wolnym Miastem Gdańskiem, mieściła się tam polska składnica amunicyjna z oddziałem wartowniczym, we wrześniu 1939 roku miejsce obrony polskiej przed wojskami niemieckimi.
1 września 1939 roku o godz. 4.45, salwa 280-milimetrowych dział przybyłego do Gdańska z rzekomo pokojową wizytą niemieckiego pancernika „Schleswig-Holstein” rozpoczęła szturm piechoty na polską placówkę na Westerplatte. Przez siedem dni załoga odpierała liczne ataki od strony nasady półwyspu, bombardowana z powietrza i ostrzeliwana przez niemieckie działa i moździerze. 7 września wobec zdecydowanej przewagi nieprzyjaciela i wyczerpania załogi major Henryk Sucharski podjął decyzję o kapitulacji. W czasie tych walk poległo co najmniej piętnastu polskich żołnierzy, wielu było rannych. Straty niemieckie do dziś są nieznane.
Po kapitulacji polscy żołnierze trafili do niemieckich obozów jenieckich, gdzie przebywali do 1945 roku.
Stan liczebny załogi
1 września 1939 r. załoga WST liczyła 205 żołnierzy, w tym:
5 oficerów
3 chorążych
1 zbrojmistrz
7 urzędników cywilnych
18 pracowników kontraktowych
14 podoficerów zawodowych
27 podoficerów służby zasadniczej
7 podoficerów nadterminowych
2 matów zawodowych
1 mat nadterminowy
17 starszych legionistów i strzelców
102 legionistów i strzelców
1 zawiadowca stacji handlowej PKP Westerplatte.
Siły Niemieckie liczyły od 4-8tys.
- 26. "Pamiętaj o nich, bo oni walczyli o twoją przyszłość!"
To zdanie jest prawdą, wielu mówi o poświęceniu dla ojczyzny, ale tak naprawdę nikt nie chciał umierać za Ojczyznę. Polska po ponad 123 latach niewoli znów powstała, ludzie nie chcieli tego tracić. Dlatego walczyli i ginęli, aby Polska była Polską i żyła. Przykładem jest Powstanie Warszawskie, sami studenci, uczniowie i dzieci.
Oni nie chcieli umierać za kraj, oni byli gotowi umrzeć za wolność i przyszłość naszego narodu. Pamiętajcie o tym~ Sajko
|