A) Polinomdaki tüm terimlerin kuvvetlerinin toplamı. B) Polinomdaki terim sayısı. C) Polinomdaki değişkenin en yüksek gücü. D) En yüksek güç teriminin katsayısı.
A) Bilinen veri noktaları arasındaki değerlerin tahmin edilmesi. B) Veri noktalarının tam değerlerini bulma. C) Belirli bir kalıba uyması için verilerin manipüle edilmesi. D) Daha iyi doğruluk için veri aykırı değerlerinin göz ardı edilmesi.
A) Veri noktaları ile yaklaşık fonksiyon arasındaki karesel farkların toplamının minimize edilmesi. B) Veri noktalarına tam olarak uyma. C) Verilerdeki aykırı değerlerin maksimize edilmesi. D) Ortalama yerine medyanı kullanmak.
A) Bolzano'nun Ara Değer Teoremi B) Cauchy'nin Ortalama Değer Teoremi C) Rolle Teoremi D) Weierstrass Yaklaşım Teoremi
A) İnterpolasyon ayrık veriler için kullanılırken, yaklaşım sürekli veriler için kullanılır. B) İnterpolasyon tüm veri noktalarından geçerken, yaklaştırma geçmez. C) İnterpolasyon, yaklaştırmadan daha az doğrudur. D) Yaklaşım kesin değerler sağlarken enterpolasyon tahminler sağlar.
A) Veri yumuşatma için kullanılan trigonometrik fonksiyonlardır. B) Hata analizi için kullanılan rasyonel fonksiyonlardır. C) Enterpolasyon için kullanılan parçalı polinom fonksiyonlardır. D) En küçük kareler yaklaşımı için kullanılan üstel fonksiyonlardır.
A) Gerçek fonksiyon ile yaklaşımı arasındaki fark. B) Yaklaşımdaki veri noktalarının sayısı. C) Yaklaşımda hesaplanan tüm hataların toplamı. D) Yaklaşımda hata olmaması.
A) Yaklaşım modelinin karmaşıklığını artırır. B) Daha iyi doğruluk için verilere daha fazla gürültü ekler. C) Verilerdeki aykırı değerlere daha fazla ağırlık uygular. D) Aşırı uyumu önler ve yaklaşımın genelleştirilmesini iyileştirir.
A) Tek değişkenli tekniklere göre hesaplama açısından daha az yoğundurlar. B) Çok değişkenli ve etkileşimli fonksiyonları idare edebilirler. C) Doğru sonuçlar için daha az veri noktasına ihtiyaç duyarlar. D) Yalnızca doğrusal yaklaşımlarla sınırlıdırlar. |