A) Polinomdaki terim sayısı. B) Polinomdaki tüm terimlerin kuvvetlerinin toplamı. C) Polinomdaki değişkenin en yüksek gücü. D) En yüksek güç teriminin katsayısı.
A) Veri noktalarının tam değerlerini bulma. B) Bilinen veri noktaları arasındaki değerlerin tahmin edilmesi. C) Belirli bir kalıba uyması için verilerin manipüle edilmesi. D) Daha iyi doğruluk için veri aykırı değerlerinin göz ardı edilmesi.
A) Verilerdeki aykırı değerlerin maksimize edilmesi. B) Ortalama yerine medyanı kullanmak. C) Veri noktaları ile yaklaşık fonksiyon arasındaki karesel farkların toplamının minimize edilmesi. D) Veri noktalarına tam olarak uyma.
A) Cauchy'nin Ortalama Değer Teoremi B) Rolle Teoremi C) Bolzano'nun Ara Değer Teoremi D) Weierstrass Yaklaşım Teoremi
A) İnterpolasyon ayrık veriler için kullanılırken, yaklaşım sürekli veriler için kullanılır. B) Yaklaşım kesin değerler sağlarken enterpolasyon tahminler sağlar. C) İnterpolasyon tüm veri noktalarından geçerken, yaklaştırma geçmez. D) İnterpolasyon, yaklaştırmadan daha az doğrudur.
A) Veri yumuşatma için kullanılan trigonometrik fonksiyonlardır. B) Enterpolasyon için kullanılan parçalı polinom fonksiyonlardır. C) Hata analizi için kullanılan rasyonel fonksiyonlardır. D) En küçük kareler yaklaşımı için kullanılan üstel fonksiyonlardır.
A) Yaklaşımda hesaplanan tüm hataların toplamı. B) Gerçek fonksiyon ile yaklaşımı arasındaki fark. C) Yaklaşımda hata olmaması. D) Yaklaşımdaki veri noktalarının sayısı.
A) Aşırı uyumu önler ve yaklaşımın genelleştirilmesini iyileştirir. B) Daha iyi doğruluk için verilere daha fazla gürültü ekler. C) Verilerdeki aykırı değerlere daha fazla ağırlık uygular. D) Yaklaşım modelinin karmaşıklığını artırır.
A) Çok değişkenli ve etkileşimli fonksiyonları idare edebilirler. B) Doğru sonuçlar için daha az veri noktasına ihtiyaç duyarlar. C) Tek değişkenli tekniklere göre hesaplama açısından daha az yoğundurlar. D) Yalnızca doğrusal yaklaşımlarla sınırlıdırlar. |